Φούμαρα σας λέω, κάμπιες...

Κι εκεί που νομίζεις πως... βρίσκεσαι στο σωστό μονοπάτι που καταλήγει στο "να κατακτήσεις τον κόσμο", σου 'ρχεται άξαφνα μια καρπαζιά από κει που δεν το περιμένεις και, πέρα από το γεγονός ότι βλέπεις πεταλούδες πράσινες, κόκκινες και κίτρινες ("..και κίτρινες?"), ανατρέπεις το "είναι" της τελευταίας φοράς που αισθάνθηκες σιγουριά και ασφάλεια, είτε παίρνοντας αυτοβούλως μια σημαντική απόφαση είτε βασιζόμενος σε λεγόμενα του "χ" ευυπόληπτου συνανθρώπου...
Κύριε Αγαπητέ Συνάνθρωπε, σου 'πε κανείς πως όταν γεννήθηκα έπεσα στη χύτρα με τα Λεξοτανίλ και ό,τι και να μου κάνεις θα σε κοιτάζω σαν αγελάδα σε νιρβάνα; Γιατί αν στο είπε και το πίστεψες, ελπίζω να μην ψώνισες κι απ'τα φούμαρα που πουλούσε... Εξάλλου, το "Χτύπα κι άλλο, θα τ'αντέξω" δεν είναι τίποτε άλλο από ένα υπερεκτιμημένο σουξεδάκι του Φοίβου που περνάει υποκινούμενα μηνύματα της κυβέρνησης για να μας υποβιβάσει ακόμη περισσότερο σαν οντότητες και να μας υποτάξει. Όχι, καλέ κύριε, δε θα πάρω...

Κάθε ξημέρωμα οι σκέψεις που θάβεις με το φτυάρι της ρουτίνας και της καθημερινότητας, βγαίνουν στην επιφάνεια, σου στοιχειώνουν τα τελευταία λεπτά σκέψεων πριν παραδωθείς στα στιβαρά μπράτσα του Μορφέα. Τώρα θα μου πεις, πού ξέρεις ότι ο Μορφέας είναι ντούκι; Δίκη μου φαντασίωση είναι, όπως γουστάρω την πλάθω... Ο Μορφέας που λες, εκτός από ψηλός, ξανθός, με μακριά μαλλιά και γενάκια λίγων ημερών ( οκ ίσως το παρατράβηξα), έχει και το κακό συνήθειο (και μέγιστη αγένεια σύμφωνα με το savoir vivre) κάτι τέτοια βράδια να σε στήνει κανονικότατα, όπως εκείνος ο τύπος που γνώρισες στο μπαρ τις προάλλες και σου έδωσε ραντεβού σε μισή ώρα στην τουαλέτα. Βέβαια, ο εν λόγω τύπος δεν εμφανίστηκε ποτέ γιατί χαμουρευόταν κάτω από τα decks με μια κακή απομίμηση της Χριστίνας Κολέτσα, ενώ εσύ έπινες σόδα για να χωνέψεις τη χυλόπιτα.
Ο Μορφέας όμως , δε στήνει ποτέ, απλά αργεί. Καλά, αν είναι τόσο κούκλος όσο φαντάζομαι...μάλλον το περιμένουν πολλές κάθε βράδυ στο κρεββάτι τους με ανοιχτά τα πόδια. Και γιατί όχι άλλωστε; Κρίση έχουμε... Στη χώρα, στα πορτοφόλια, τις τσάντες, τα μπρελόκ, τις σχέσεις, τις εργασίες και τις αργίες...τώρα και στον ύπνο!!! Εξαιτίας λοιπόν του μπερμπάντη Μορφέα, καταλήγουμε άγρυπνοι φρουροί των λογισμών μας, υπεραναλύοντας σημαντικά και μη θέματα, τα οποία κατά τη διάρκεια της μέρας βρίσκονται κρυμμένα σε ένα ντουλαπάκι αραχνιασμένο και μουχλιασμένο, στην πιο σκοτεινή γωνιά του εγκεφάλου μας. Και όλη αυτή η διαδικασία ονομάζεται... Talk of the Dawn, ελληνιστί "Τα λόγια της χαραυγής"... 

To soundtrack της αποψινής νύχτας είναι το ολοκαίνουριο κομμάτι του Νικόλα Αδέσποτου από το solo album του "Ολόγυμνος"... Δεν μπορείς να τα 'χεις όλα.....  Mπορείτε κι εσείς να ακούσετε το τραγούδι στη σελίδα του στο jumping fish : http://www.jumpingfish.gr/ologymnos ... Καλή ολόγυμνη Ακρόαση...

Υ.Γ. Ξέχασα να σας συστηθώ... Είμαι η... Aqua Marina... και νομίζω πως θα γίνω καλά ...