Οι… ανεξέταστοι

Σκέψεις μιας ανεξέταστης –από άποψη- φοιτήτριας

Σαν κεραυνός εν αιθρία έπεσε στον φοιτητόκοσμο η είδηση των απεργιακών κινητοποιήσεων των πανεπιστημιακών. Την περίοδο που επιμελείς φοιτητές και αργόσχολοι εισαχθέντες σε πανεπιστημιακά ιδρύματα ευελπιστούν να περάσουν κάποια μαθήματα εν όψει της επαναληπτικής εξεταστικής του Σεπτεμβρίου, η ΠΟΣΔΕΠ τους γκρεμίζει το όνειρο, επαναφέροντάς τους στην ελληνική πραγματικότητα της κρίσης και των περικοπών. Με ανακοίνωσή της ΠΟΣΔΕΠ  λοιπόν, ο κλάδος των πανεπιστημιακών προχωρά σε 48ωρη απεργία από την ερχόμενη Δευτέρα με προοπτική περεταίρω κλιμάκωσης. Και κάπου εδώ, σκέφτομαι και γράφω…

Όπως είναι γνωστό, η εισαγωγή σε ΑΕΙ/ΤΕΙ δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. Χρειάζεται χρόνο, κόπο, θυσίες και χρήμα (από τους γονείς) για να εξασφαλίσεις τη θέση σου στη σχολή της επιλογής σου. Κι όλα αυτά, γιατί; Για να επιβραδύνονται οι σπουδές σου κάθε τρεις και λίγο, είτε από καταλήψεις με ανούσια αιτήματα είτε από απεργίες με ουσιαστικά αλλά ανέφικτα αιτήματα.  

Κύριε καθηγητά, εσύ που απεργείς επειδή σου κόβουν το μισθό σου, συνταγματικά (όπως μου δίδαξες) έχεις κάθε δικαίωμα να διεκδικείς και να αγωνίζεσαι για τα δικαιώματά σου. Όσο σέβομαι τα χρόνια που έβγαλες τα μάτια σου πάνω από τα βιβλία όμως, άλλο τόσο απαιτώ (και δεν επαιτώ) να σεβαστείς το χρόνο και το διάβασμά μου. Με το να χαθεί άλλη μία εξεταστική (που σίγουρα δε θα είναι ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία) δε θα πέσει ο Υπουργός Οικονομικών σε κατάθλιψη, ούτε θα σε μνημονεύει στην προσευχή του ο Αρχιεπίσκοπος. Χωρίς να θέλω να αναιρέσω το «απεργείν» ως μέθοδο κινητοποίησης, θεωρώ, με τα λίγα που μου έμαθες και τα λίγα ακόμη που σκέφτομαι πως, εν έτη 2012 υπάρχουν πολύ καλύτεροι τρόποι και μέθοδοι να αντιδράσεις στις μειώσεις που σου επέβαλλαν.

Κύριε καθηγητά, αισθάνεσαι αδικημένος με ένα κράτος που δεν αναγνωρίζει το λειτούργημα και το έργο σου. Μα, φυσικά, όταν σε μια νύχτα αποφασίζεις να απεργήσεις, χωρίς να λαμβάνεις υπόψη σου τις επιπτώσεις που μια τόσο μικρή απόφαση μπορεί να έχει στη σταδιοδρομία 20χρονων παιδιών, ποιος περιμένεις να σε σεβαστεί;