ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΚΑΙ ΓΡΑΦΩ : «Κάλλιο φλώροι, παρά φόροι;»

Εν αναμονή του νέου φορολογικού σχεδίου, παρακολουθούμε τις εξελίξεις, τρώγοντας ποπ κορν στον καναπέ μας, ενώ μια χιλιετία πριν…

Αντιλαμβάνομαι, μα δε δικαιολογώ, το συναίσθημα της απάθειας που διακατέχει πλέον την πλειοψηφία των Ελλήνων, σε ό,τι αφορά τα νέα φορολογικά μέτρα και όχι μόνο. Ναι, έχουμε απηυδήσει, το βιοτικό μας επίπεδο έχει γίνει ένα με τον πάτο και τα όνειρά μας στοιβάζονται σε λίστες αναμονής και ελπίδας. Ένας ολόκληρος λαός μαζικά έχει πατήσει το κουμπί του Fast-forward, ευελπιστώντας πως στο μέλλον τα πράγματα θα φτιάξουν. Κι αναρωτιέμαι, πως; Θέτοντας έναν αυτόματο πιλότο σε λειτουργία ή μήπως με το να αφεθούμε στα… πλαδαρά –συνήθως- μπράτσα πολιτικών και λοιπών παραγόντων;

Μια νέα αρχή, υπόσχεται η κυβέρνηση, θέτοντας μηδενική βάση στην εκπόνηση του φορολογικού νομοσχεδίου. Κοινώς, το μηδέν θα κάνουν κύκλο και εκεί μέσα θα (μας) χορεύουν. Το σίγουρο είναι πως, όταν έχεις να κάνεις με ανθρώπους που εργάζονται για 300 ή 400 ευρώ δεν νοείται να του βουτάς το 45% ούτε για να φτιάξεις πεζοδρόμια, ούτε καν για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Άλλωστε, αυτά είναι τα ευρωπαϊκά πρότυπα που… μας «έταζαν»; Ή μήπως ξέχασαν με βάση ποιους μισθούς αντιστοιχούν τα εν λόγω ποσοστά σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Και ενώ συλλογίζομαι πως και να βγούμε για πολλοστή -εις τον κύβο- φορά στους δρόμους να διαμαρτυρηθούμε , κανενός το αυτί δε θα ιδρώσει, θυμήθηκα την ιστορία της Λαίδης Γκοντάιβα (Lady Godiva).

Η εν λόγω κυρία ήταν χαρωπή κι αποκατεστημένη σύζυγος του κόμη της Μερκίας, ευγενής και του λόγου της, κάπου στα μέσα του 11^ου αιώνα. Σύμφωνα με τον χρονικογράφο Ρότζερ του Ουέντοβερ, ο κόμης την είχε ακούσει από την εξουσία και επέβαλλε τσουχτερότατους φόρους στους κατοίκους της περιοχής. Η Λαίδη όμως, που είχε και πολιτική συνείδηση και ανεπτυγμένο το αίσθημα της φιλανθρωπίας, τον άρχισε στην κρεβατομουρμούρα και τους λυσσιστρατισμούς, προσπαθώντας να τον πείσει να μειώσει τη δυσβάσταχτη φορολογία.

Αν και πολλά λένε για τους Άγγλους, ο Κόμης την ήθελε τη γυναικούλα του, και προκειμένου να θυσιάσει τη συζυγική κλίνη στο βωμό της εξουσίας, της υποσχέθηκε ότι θα ικανοποιούσε το αίτημά της εάν εκείνη ίππευε γυμνή στους δρόμους της πόλης. Όπερ και εγένετο λοιπόν. Και όπως λέει και η αγγλική φράση, η Λαίδη Γκοντάιβα, έσωσε την ημέρα.

Όλα αυτά συνέβησαν πριν από μία περίπου χιλιετία σε μία κομητεία. Σε ένα… (τύποις) δημοκρατικό κράτος, εν έτη 2012, κανείς δε θα ξεβρακωθεί για το κοινό καλό;